Gənc siyasətçidən iddialı sözlər:“Nə Ərdoğan, nə də Maduro diktator deyil”-VİDEO
Gənc siyasətçidən iddialı sözlər:“Nə Ərdoğan, nə də Maduro diktator deyil”-VİDEO
Tural Abbaslı: “Azərbaycanın maraqlarını təmin eləyən istənilən diktatorla əlbir olmağa hazıram”
Tural Abbaslı Azərbaycan siyasətinin ən gənc nümayəndələrindən biridir. Onun “Qaynar Qazan”da müsahibəyə çağırılması hər zaman gündəmdə olub, amma bir türlü alınmayıb. Buna ən müxtəlif səbəblər olub. Əsas səbəblərdən biri də açığı, Tural bəyin bəzən müxalifət – daha doğrusu, ənənəvi müxalifətin üzərinə yerli-yersiz getməsi olub. Allah var, ənənəvi müxalifətin üzərinə Tural bəy bəzi digər gənclər kimi getməyib, çox aşırıya qaçmayıb, ifrata varmayıb, amma hər halda əsas səbəblərdən biri bu olub. Lakin Tural bəyin siyasi həyatda oynadığı rol açıq-aşkar ortadadır və biz qərara gəldik ki, bu dəfəki qonağımız Tural Abbaslı olsun.
Tural Abbaslı müasir Azərbaycan siyasətinin əsas fiqurlarından biridir. AĞ Partiyanın sədridir. Qarabağ Komitəsində, Azərbaycan Xalq Hərəkatında təmsil olunur, aktiv hərəkətlənmələrin mərkəzində yer alır. Onun da başından sığallanmır, onun da yolu rəvan deyil, amma gündən-günə apardığı siyasətlə daha təmkinli və sağlam təməllərə oturduğu göz önündədir. Bu təmkinli davranışları ilə son zamanlar heç ənənəvi müxalifətin də üzərinə yerimir. Seçimimizdə bu siyasətin də rolu var, nə gizlədim.
Müsahibəni evlərində götürmüşük. Təbii ki, “Qaynar Qazan”ın sabit studiyası yoxdur. Bəzən verdiyimiz fasilələrin səbəbi də budur. Düzənli fəaliyyətimizi həm də ciddi əngəlləyənlər var. Biz bu haqda zaman-zaman məlumat veririk cəmiyyətə, ancaq vermədiklərimiz də var. Ona görə də müsahimizi danışdırmaq üçün lazım olan yeri tapa bilməyimiz də dövrümüzdə ayrıca bir qəhrəmanlıqdır.
Tural Abbaslının evi söküntü sahəsindədir. Evi tapdıq və evə daxil olan kimi anası, tanınmış siyasətçi, Müsavat Partiyasının Divan üzvü Başxanım müəllimənin təqdimatında canlı bir tarixin içinə düşdük sanki. Sən demə, bu ev Hacı Zeynalabidin Tağıyevin birinci həyat yoldaşına tikdirdiyi evmiş. Bu da bir problem. Məlum oldu ki, Bakı Şəhər İcra Hakimiyyəti bu binanı və binanın qonşuluğunda yer alan digər tikililəri də sökmək niyyətindədir. Anlaşılması o qədər çətindir ki… Hacı Zeynalabidinin tariximizdə oynadığı rol ortadadır. Onunla bağlı, onun tikdirdiyi hər bina bizim şanlı tariximizin səhifələrindəndir. Bu binaları qoruyub-saxlamaq, onları gələcək nəsillərə ərməğan etmək olmazmı? Niyə sökülsün ki, bu binalar? Tural bəylə elə bu mövzu ilə də başladıq.
Gəncdir. Təbii ki, müasir Azərbaycanın standartlarında gəncdir Tural Abbaslı. Müasir Azərbaycanın standartlarında elə mən də gəncəm. Amma Əli Kərimlinin 27 yaşında Dövlət Katibi olduğunu, Pənah Hüseynin 33 yaşında Baş nazir olduğunu – o dövrün bütün vəzifə sahiblərinin 30-40 yaş arasında olduğunu düşünəndə təbii ki, biz qocaların qocasıyıq. Bu amansız sistemdə o da çürüyənlərdən biridir. “Qaynar Qazan”da gənclər olub. Bəxtiyar Hacıyev, Ruslan İzzətli – amma onların heç biri partiya sərdi, müxalifətin atişləməz yollarında cəng edən deyillər. O baxımdan, Tural Abbaslı ilə müsahibə mənim üçün də çox maraqlı idi. Mən də gəncliyimdə bəzən müsahiblərimi zəif görəndə ləzzət alır, onları zəif göstərmək üçün zövq alırdım, amma indi müsahiblərimi zəif görəndə çox ağrıyıram. Bilirəm ki, Azərbaycanın gələcəyi bunlardır. Nə qədər zəifdirlərsə o qədər zəif olacağıq, amma nə qədər güclüdürlərsə o qədər də güclü olacağıq. O baxımdan, Tural bəyin də güclü çıxmasını istəyirdim bu müsahibədən. Çox istəyirdim…
Buna Tural Abbaslı nə qədər nail olub, onu mən deyə bilmərəm. Onu oxucular, tamaşaçılar deyəcəklər. Amma mən onu xeyli təmkinli, səbatlı, ağıllı və yetkin gördüm. Xüsusilə, çətin, tənqidi, hətta bir az da həddini aşan ironiyalı sualların qarşısında dözümlü gördüm. Bu, çox yaxşı haldır, bunu yayının gedişində də dedim. Təmkinli olmaq, dözümlü olmaq indiki siyasətdə çox önəmlidir. Bunu bacara bilirsənsə, uğur qazanmaq ehtimalın var. Dövrümüzün Azərbaycanının hakimiyyəti də, müxalifəti də, hətta qeyri-hökumət sektoru da, vətəndaş cəmiyyəti də çox amansızdır, çox zalımdır. Bizim mühit indi yıxdığını kəsəndir, şər-böhtanla dost-yoldaş olandır, söyüşü çörək yerinə yeyəndir, bu mühitdə baş çıxarmaq çox çətin və məşəqqətlidir. Mən Tural Abbaslını baş çıxaran görürəm və əminəm ki, elə də olacaq. Sona qədər gedəcək və sonu gətirəcəklər bu cavanlar. Allah onları da, bizi də utandırmasın!
Hə, onu az qala unutmuşdum. Tural Abbaslı hələ subaylığın daşını atmayıb. Müsahibədən əvvəl də, müsahibədə də, ondan sonra da bu haqda rəsmi və qeyri-rəsmi danışdıq. Demədi, amma ucundan-qulağından hiss etdim ki, gəlin namizədimiz var, amma bu namizəd Tural bəyi yaman qorxudub. Sər verir sirr vermir. Mən söz verdim ki, bütün siyasi sistemi ayağa qaldırar, elçiliyə gedər, yalvarar-yaxarar, lazım gələrsə döyüşər və qızı alarıq. Tural bəy də söz verdi ki, bu il – 2019-cu il ərzində subaylığın daşını atacaq. Başqa yolu da yox zatən. Millətə xidmət etmək həm də onun üçün dəyərli və faydalı övladlar yetişdirməkdir. Zaman isə ötür. Başxanım müəllimə də o qutlu günü arzulayır. Güman edirəm ki, Tural bəyin namizədini biz də tanıyırıq və güman edirəm ki, gəlinimiz hətta mənim yazdıqlarımı da oxuyacaq. Gəlinbacımız, biləsən ki, hövsələmiz tükəndi, daşı ətəyindən tök, Turalı hizaya gətir və bu il toyunuzu edək. Tural Abbaslının gələn ilə qədər limiti var, biləsən…
Nə manidardır ki, “Qaynar Qazan”da ötən qonağımız Azərbaycanın ilk prezidenti Ayaz Mütəllibov olmuşdu. İlk prezidentdən sonra sıra Tural Abbaslıya gəldi. Üç dəfədir prezident İlham Əliyevdən “Qaynar Qazan” üçün müsahibə istəmişəm. Mən bütün son açılımların hamısına o zaman inanacağam ki, İlham Əliyevlə “Qaynar Qazan”da müsahibə götürüm. Deməli, Tural Abbaslıdan sonra İlham Əliyev ola bilər “Qaynar Qazan”ın qonağı. Bunun özü də maraqlıdır və bəlkə də bir əlamətdir. Təki bütün əlamətlər xoş olsun…
İndi isə keçək müsahibəyə. “Qaynar Qazan”ın budəfəki müsahibi AĞ Partiyanın sədri, gənc siyasətçi Tural Abbaslıdır.
Əvəz Zeynallı,
“Qaynar Qazan”
I hissəni buradan oxuya bilərsiniz:
II hissə
Hakimiyyət bəlli müxalifət partiyalarının qalmağında maraqlıdır
– Baxın, bu “gəlmək” nədir? Bir də tez-tez qeyd etdiniz ki, bunlar hakimiyyətə gəlmədilər. Nə etməli idilər? Getməlidirlərmi? İstefa verməlidirlərmi?
– Bilirsinizmi, bəy, bütün bunlar aydındır. Mən zamanında bu məsələləri mətbuatdan çox daxildə müzakirə eləmişəm. Yəni mən bir çox məsələləri addım-addım keçmiş partiyamda müzakirələrə çıxarmışam. Eyni cür yanaşma idi. Baxın, buradan Gəncəyə gedirsiniz – eyni maşınla, eyni yolla və eyni sürətlə. Eyni vaxtda çata bilərsiniz, fərqli nəticə əldə edə bilərsiniz? Yox. Əgər fərqli zamanda çatmaq istəyəcəksinizsə, o zaman daha sürətli və daha keyfiyyətli yola əl atacaqsınız – ya yolu dəyişəcəksiniz, ya da maşını dəyişdirib, sürəti artıracaqsınız.
– Ya da radarlara diqqət etməyəcəksiniz. (Gülüşmə…)
– Nəsə eləməlisiniz ki, eyni vaxtda çatmayasınız. Eyni taktika ilə, eyni insanlarla, eyni şüarlarla fərqli nəticə əldə olunmaz. Bu, artıq elə bir vəziyyətə gəlib ki, Əvəz bəy, hakimiyyət – bu artıq heç kimdə sirr deyil – bəlli bir müxalifət partiyalarının qalmağında maraqlıdır. Üzləri üzlərinə öyrəşib, gedişlərini, xarakterlərini bilirlər. Nəinki syasi xarakterlərini, hətta şəxsi xarakterlərini də əzbər bilirlər. Bunlarda nəsə dəyişiklik eləmək lazımdır. Mənim ittihamım o deyil ki, niyə hakimiyyətə gəlmədiniz? Mənim ittihamım odur ki, qardaş, müxalifətə keçəndə əlinizdə olan statusu heç olmasa qoruyardınız. Onlar müxalifətə keçəndə, müxalifətin maliyyə dayaqları, qərargahları, təsir imkanları, mətbuat orqanları, azad mətbuata çıxışları, sərbəst toplaşmaq azadlığı var idi. İndi hansı qalıb? Müxalifətə keçəndə nəinki olduqları yeri saxlaya bildilər, əksinə, geriyə getmişik biz.
– Təkcə günah onlardadırmı? Hakimiyyətin də böyük təsiri var…
– Bilirsinizmi, bu nəyə oxşayır? Mən rinqə çıxıram, uduzuram və mətbuata çıxıb müsahibə verirəm ki, görmürdünüz, o məni necə insafsızcasına döydü, gördünüz yumruğu mənə necə atdı? Onun işi zatən odur, o, onu eləməlidir. Bəs, yaxşı, əgər döyülmək, döymək istəmirsənsə, niyə çıxırdın rinqə? Sənin işin onu udmaqdır. Deyirlər ki, görmürsünüz, seçkiləri saxtalaşdırırlar? Qardaş, sən bilirsən də… 20 ildir bilirsən. Birinci seçkiləri başa düşdük. Siz Heydər Əliyevi tanımırdınız və onun siyasi gedişlərini bilmirdiniz və ümid edirdiniz ki, demokratik seçki keçiriləcək. İkinci dəfə seçkilər keçiriləndə də tutaq ki, yenə xəyalpərəst oldunuz, insanlara inandınız və düşündünüz ki, bu dəfə ədalətli olacaq. Onda da aldandınız. Yaxşı, üçüncü, dördüncü, beşinci, altıncı və neçəncisə seçkilərdə siz gördünüz ki, seçkilər saxtalaşdırılacaq, hər dəfə bilirsiniz ki, “karusel” olacaq, mətbunata çıxış olmayacaq, amma yenə də eyni taktika ilə gedib uduzursunuz. Sonra deyirsiniz ki, seçkiləri saxtalaşdırdılar. Yəni bundan çıxış yolunu kim tapmalıdır? Hakimiyyət deməlidir ki, qardaş, təyyarə göndərim, gəlin, hakimiyyətdə oturun? Bunu demirlər e… Bu tarixdə bir dəfə olur. Onda da gəlib otururlar və 25 il də hakimiyyətdə olurlar. İttiham səsləndirmirəm, amma baxın görün, Əvəz bəy, haradan hara gəlmişik. Siz mətbuat nümayəndəsisiniz, mətbuatın o dönəmdəki vəziyyətilə bu dönəmdəki vəziyyəti eynidirmi?
Türkmənistan ona görə olmamışıq ki…
– Yox, təbii ki…
– Baxın, geriyə getmişik də. Bizə indi deyirlər ki, Türkmənistan olmamışıq. Qardaş, Türkmənistan ona görə olmamışıq ki, Türkmənistan zatən əvvəldən elə idi. Biz isə qismən azad olan dövlət statusundan gəlib azad olmayan dövlət statusuna düşdük. Hələ bunların Avropa dəyərləri-filan varkən. Mən Avropanı da səmimi hesab eləmirəm. Biz ümumiyyətlə, Avropanın Azərbaycanda yürütdüyü siyasətə etimad, ümid də eləmirik. Amma hətta onların belə dəyərləndirmələrinə görə biz qismən azad ölkədən keçmişik azad olmayan ölkələr sırasına. Tutalım, burada 70 faiz hakimiyyətin günahı var, bəs 30 faiz bizdə günah yoxdur? Heç olmasa, nəyisə dəyişək. Baxın, bəy, statistika aparın. Müavinlər belə eynidir, rayon təşkilatlarının sədrləri belə eynidir. Yaxşı, sədr əvəz olunmazdır, peyğəmbərdir, bəs aşağılar niyə dəyişmir?
– Fərdi Tayfurun yaxşı bir mahnısı var, “Bana sor”. Gənclik illərimizin mahnısıdır. İndi sən onu bana sor ki, mətbuat niyə bu günə düşdü.
– İndi baxın da, görün nə gündəyik.
– Təkcə hakimiyyət yox, bizim müxalifətdə olan dostlarımız belə, onun haqqında hansısa ildə çıxan bir yazıya görə, adamla düşmən ola bilirlər. Mən bayaq örnəyini göstərdim. İqbal Ağazadə Müsavat partiyası haqqında bir müsahibə verdi, az qala rəhbərlik səviyyəsində salam vermirlər. Əslində, İlham Əliyev hakimiyyəti də, əslində, mövcud iqtidar da mətbuata deyir, yazma, eyni qaydada müxalifət də deyir, yazma.
– Resurslar, imkanlar fərqlidir. Əgər bu gün hansısa mətbu orqandan jurnalist zəng vurub müsahibə almaq istəyirsə, “mən mətbuata müsahibə vermirəm” deyən və özünü demokrat adlandıran müxalifətçi, sabah hakimiyyətə gələndən sonra da eyni siyasəti yürüdəcək. Məsələn, İlham Əliyev Mirşahinə müsahibə verdi, ardınca dedilər ki, son 16 ildə ilk dəfə prezident yerli mətbuata müsahibə verdi. Mən bunu artıq özümüzdə də görürəm ki, bəzi dostlarımız hakimiyyətə gələndən sonra ümumiyyətlə, müsahibə verməyəcəklər. İndi belə vermirlər.
– Ya da adamı Mirşahinin gününə salıb, müsahibə verəcəklər…
– (Gülür…)
– Əlizadə Elməddin məni tənqir edir və yazır: “Sizin də bu cür adamları gənc siyasətçi kimi xalqa sırımağınız olmaya da”…
– Yəni siz bizi siyasi arenadan yox, başqa bir yerdən tanımısınız?
– Maraqlıdır, gənclərdən müsahibə götürürsən, deyirlər ki, “siz bunları haradan çıxarırsınız?” Müsahibə götürməyəndə də tənqid eləyirlər ki, “bəs, gənclərə niyə söz vermirsiniz?”
– Mən o Elməddin bəyə sual vermək istəyərdim ki, “o, kimi siyasətçi hesab eləyir?”
Mənim Trampla görüşüm olmadığı üçün…
– Deyir, “Bu gənc siyasətçi haradan çıxdı, hansı mətbəxin məhsuludur? Bəlkə bu barədə də yazasınız…”
– Vallah, mən Elməddin bəyə əvvəlcə bir məsləhət verim. Google deyilən möhtəşəm bir icad var, axtarış portalıdır. Bizim adımızı ora yazsın, o yardımçı olacaq – haradan çıxmışıq, nə eləmişik, nəyi eləməmişik. Orada görsənəcək. Bir az araşdırsın. İkincisi də, əgər bizi siyasətçi saymırsa, siyasətçi saydığı kimlərsə ki var, onların çəkdirdikləri fotoların sağına-soluna, həmin dəyirmi masaların sağına-soluna baxsın, ən azı, üçdən birində bizi görəcək. Yəni bunun böyük siyasətçi saydığı adamlar bizimlə eyni masada oturub, zamanında eyni işlər görmüşüksə, onları Elməddin bəyin saymamasını bilmirəm, hansı kriteriyalarla dəyərləndirir. Yəqin Trampı böyük siyasi lider hesab edir. Mənim Trampla görüşüm olmadığı üçün, yəqin məni böyük siyasətçi hesab eləmir.
– Tural bəy, məsələn, belə bir fikirlər də səslənir ki, “əşi, hökumətin adamıdır”…
– (Gülür…) Bəy, bilirsinizmi, əslində mən özümü Allahdan başqa heç kimin yanında gözükölgəli olmayan biri hesab edirəm. Yəni buradan sizin də vasitənizlə mətbuata səslənirəm, hakimiyyətə də, müxalifətə də səslənirəm – elə bir fakt varsa, çıxarın. Varsa, bir cümlə, bir şəkil, bir video, bir fakt varsa, qoyun ortaya, biz də bilək. Yəni hər halda mənə heç kim deməyib ki, filan yerdə görüşümüzün kasetləri var. Və yaxud da filan yerdə biznes elədin, filan qədər mülkün var. Yaxşı, hakimiyyətin adamı olub da, nə eləmişik? Vəzifəyə gəlmişik, var-dövlət əldə eləmişik? Hansısa üstünlüklər qazanmışıq? Hə, “hakimiyyətin adamı” demək də asandır. Bilirsinizmi, qəribə yanaşmadır. Bunlar daha çox ümumiləşmiş sözlərdir. Varsa, çıxarsınlar, biz də üzr istəyib, ümumiyyətlə siyasi arenadan çəkilək. Sizsə, Azərbaycan hakimiyyətinin əlində bizə qarşı bir kompromat olsaydı, biz bu qədər…
Partiyamızın adı kimi keçmişimiz də ağdır
– 50 min dəfə tirajlayardılar…
– Yəni. Heç olmasa bir-iki dəfə işarə verərdilər ki, budur, budur, biz də yerimizi bilərdik. Əgər biz bu qədər cəsarətli danışırıqsa, deməli, partiyamızın adı kimi keçmişimiz də ağdır.
– Zamin Babayev yazır: “Ona babat bir deputat mandatı versəydilər, sakit oturardı…” Deputat mandatı alsanız, sakit oturacaqsınızmı?
– Zamin bəyin deputat mandatı haqqında təsəvvürləri məncə çox şişirdilmişdir. Deputat mandatı məncə böyük bir üstünlük deyil. Mənim elə kiçik hədəflərim yoxdur. Mən deputat mandatına bir mərhələ kimi baxa bilərəm, siyasi arenada atacağım növbəti addım kimi baxa bilərəm. Ancaq mənim üçün məqsəd, hədəf, deputat mandatı deyil. Deputat mandatı olsaydı, mənimlə zamanında bu hakimiyyəti tənqid edən gənclərin böyük əksəriyyəti bugünkü hakimiyyətdə böyük postlarda vəzifədədirlər. Hansı ki, onlar zamanında digər müxalifət partiyalarında, hətta bizim partiyada mənimlə çiyindaş idilər. Eyni təşkilatda idik, onlar manevr eləyəndə, mən də manevr eləyərdim. İndi də hansısa iri postların birində oturmuşdum. Onların heç birinin adını hallandırmaq istəmirəm, zamanında bu hakimiyyəti bizimlə birgə tənqid eləyənlər var ki, indi çox böyük vəzifələri tutublar.
– Amma onların adlarını da çəksəydiniz yaxşı olardı.
– İndi bizə də mərdiməzarlıq yaraşmaz. Zatən onların əksəriyyəti də tanınmış adamlardır.
– Kimlərdir?
– Mən sizə sual verim, bu gün İlham Əliyev hakimiyyətinin böyük əksəriyyəti zamanında harada olub?
– Müxalifətdə.
– Vəssalam.
– Elə Elçibəyin 6 müavini bu gün parlamentdədir.
– Elə Gənclər Təşkilatı da eyni situasiyadadır. Bu kadrların böyük əksəriyyəti də müxalifətdən gediblər. Bizim də elə manevrlər eləməyimiz üçün imkanlar var idi.
– Əslində, maraqlı bir şeydir. Elə bil ki, müxalifət uzun illər hakimiyyət üçün kadrlar yetişdirib.
Ailəm də xalqın nümayəndəsidir, xalq da ailəmdir…
– Bilirsinizmi, bu sirr deyil. Ən strateji postlarda oturan adamların keçmişinə baxırsınız, gəlir müxalifətə çıxır. Yəni burara ayıb da bir şey yoxdur, amma cavab olaraq o insanlara deyirəm ki, əgər bizim də dərdimiz hər hansı bir post olsaydı, bunlar düşünüldüyü qədər də qəliz məsələlər deyildi. Ən azı bizim üçün qəliz deyildi. Həyatının 14-15 ilini siyasətə vermiş adam üçün hansısa mandatı alıb oturmaq o qədər də qəliz məsələ deyil.
– Siyasətlə və Ərdoğanla bağlı suallar var. Elxan Zamanlı yazır: “Salam, Tural bəy. Siyasətdə siyasətini bəyəndiyiniz siyasətçi kimdir? Seçim arasında qalsanız xalqı, yoxsa ailənizi seçərdiniz? Vaxtilə üzvü olduğunuz partiyanın səhvlərini təkrar etməyəcəyinizə əmin ola bilərikmi? Təşəkkürlər…”
– Axırıncı sualdan başlayım. Bəyin bizim keçmiş partiyada gördüyü səhvlərlə mənim gördüyüm səhvlər arasında fərq ola bilər. Bununla bağlı bir şey deyə bilmərəm. Mən ümumiyyətlə, səhv bildiyim şeyi eləmərəm. Eləyirəmsə, demək səhv bilmirəm. İndi ola bilsin bəy üçün səhv dəyərləndirilə bilər. Ailə ilə xalq arasında seçim eləməyə gəlincə, bu, bir az uyğun sual deyil. Çünki ailəm də xalqın nümayəndəsidir, xalq da ailəmdir. Onların arasında necə seçim eləyəcəm? Bir dəfə Müsavatda seçkilər keçirilirdi. Gənclərin bəziləri Məclisə üzvlüklərini verirdilər. Rüfət Hacıbəyli və Cavid Hacıbəylinin adları siyahıda alt-alta düşmüşdü. Region müsavatçılarından biri – təmiz demokrat adamdır – gəldi, soruşdu ki, “bunlar qardaşdırlar?” Dedim, hə. “Bunların ikisi də niyə Məclisə namizədliklərini veriblər?” Dedim, bəy, onların ayrı-ayrılıqda mübarizələri var. Dedi, “yox, mən birinə səs verəcəm. Denən, hansına verim?” Dedim, hansına istəyirsiniz, verin. “O balacaboy, qarayanız oğlan kimdir?” Dedim, Rüfət. Görünür, Rüfətə səs verdi və Cavid bir fərq səslə seçilmədi. Yəni həmin bəy səs vermədiyi üçün Məclisə düşmədi. Amma baxın, o bəy maraqlanmır ki, düzdür, bunlar qardaşdırlar, amma onlar ayrı-ayrılıqda tutulurlar, həbs olunurlar, ayrı-ayrı mübarizə aparırlar, əziyyət çəkirlər. İndi bunların günahı var ki, qardaşdırlar? Yəni bunlar qardaşdırlar deyə o biri cəza çəkməlidir? Necə demək olar ki, sənin bir qardaşın mitinqə çıxıb, sən çıxma, otur evində? Məsələn, 2011-ci ildə elə gün oldu ki, – Novella xanım Cəfəroğlu təsdiqləyə bilər – mən Səbail rayon məhkəməsində idim, qardaşım Nəsimi rayon məhkəməsində idi, böyük qardaşım da Nəsimi bölməsindəydi. Yəni üçümüz müxtəlif yerlərdə həbs olunmuşduq. Axırda Novella xanım getdi dedi ki, “a qardaş, bunların birinə cəza ver, birinə xəbərdarlıq ver, o birini də burax. Olmaz axı, bir evdən üç adam həbs eləmisiniz”. Amma indi biz üçümüz hansısa postda təmsil olunsaq, bəylər deyəcəklər ki, bunlara bax, ailə partiyası eləyiblər. Bilirsinizmi, burada insanlara fərd olaraq yanaşmaq lazımdır. Mən o baxımdan ailəmlə xalqımı, xalqımla ailəmi ayırmadığım üçün belə seçimlər eləmirəm. Hansı siyasətçiləri bəyənirəm? Öz xarakteri, özünəməxsus keyfiyyətləri, öz ideologiyası olan, sərt, doğru, yanlış – fərq eləmir – özünün bildikləri uğrunda mübarizəsini davam edən bütün siyasətçilərə hörmətim var. Bizdə formalaşdırılmış o qəlplərə yox – kimsə nə vaxtsa qəlplər yaradıblar və biz də özümüzü o qəlplərə uyğunlaşdırmalıyıq, yox, qəlpini özü formalaşdıran, xəttini özü tutan, yeri gələndə dünyaya dikələn, dünya ilə dirəşən bütün siyasi liderləri – kimliyindən asılı olmayaraq, fərqi yoxdur – hakimiyyətə gəlib, gəlməyib, hamısına hörmətim var. Məncə siyasət xarakter sənətidir, nəinki daha çox manevr və s. Yoxsa Saakaşvili kimi gah Gürcüstanın prezidenti olur, gah deyir, “Ukrayna mənim vətənimdir”, yəni belə şeyləri qəbul etmirəm. Düzdür, bu adama qarşı Azərbaycanda böyük sevgi var, lakin mən bu adamı o vaxtdan o cür qəbul edirəm. Bilirsinizmi, layihə olmaq olmaz e… Sən xarakterini qoy və qazan. Yoxsa, mən Amerikanın layihəsiyəm, Fransanın layihəsiyəm, mən belə şeyləri bəyənmirəm.
– Bayaq dediklərinizə qüvvət. Nə yaxşı ki, Novella xanım kimi hüquq müdafiəçilərimiz var. Buradan da onu salamlayaq. Onun kimin adamların olması da cəmiyyətə lazımdır. Belə çıxır ki, onun sayəsində biriniz tutuldunuz, biriniz buraxıldınız, eləmi?
– Mən sutkalıq həbs aldım. Böyük qardaşıma məhkəmə xəbərdarlıq etdi, balaca qardaşım da canını qurtardı. Mən Novella xanım haqqında demək istəyirəm. Bu gün də azadlığa çıxan istənilən siyasi məhbusun tarixcəsində Novella Cəfəroğlunun bir xətti, bir imzası, bir rolu var.
– Çox rolu var…
– Ən çox tənqid olunan, qədri bilinməz adam da Novella xanımdır.
– Hə, Novella xanımdır.
– Hansı ki, baxın, biz bölməyə gedən kimi deyirdilər, “bəy, bir zəng elə Novella xanıma, gəlsin də…” Azadlığa çıxandan iki gün sonra status yazırdı ki, “bunlar satılıblar…” Soruşuram ki, qardaş, ya onu eləmə, ya da bunu eləmə. Başa düşmək olmur, Novella xanım da gəlib bizimlə tutulsun? Elə hallar olub ki, bəy, bölmədə bizə qarşı dava, qırğın, döyülmək, gərginlik belə olub, Novella xanımın bir zəngindən sonra rəis göstəriş verib, bizə qarşı münasibət dəyişib. Görməyən üçün asandır, amma oraları görən üçün hüquq müdafiəçisinin nə demək olduğunu biz bilirik. Yəni o insanları qorumaq lazımdır.
– Elə Novella xanım da, Səidə xanım da, Səadət xanım da onlara qarşı ən sərt davranan adamları belə müdafiə eləyiblər. Axı, biz onlardan başqa nə gözləməliyik? Onların mandatı da odur.
– Onların da işləri odur zatən. Biz qəzetçilərdən gözləyirik ki, gəl müxalifətçilik elə. Hüquq müdafiəçilərindən gözləyirik ki, gəl liderlik elə. Ay qardaş, o işləri görəcəklərsə, elə gəlib partiya sədrləri olarlar da…
– Elədir.
– Qəzetçi gəlib müxalifətçi olardı. Hərənin öz işi var. Bizdə bütün işlər bir-birinə qarışıb. Hamı-hamını ittiham eləyir.
– Yeri gəldi, deyirəm. Önümüzdə siyasi məhbus məsələsinin həlli də durur. Novruz bayramına da böyük bir əfv gözlənilir.
– İnşallah… Ümid eləyək ki, böyük bir əfv olsun.
Türkiyəni güclü eləyən kim olursa olsun, ona böyük hörmətim var
– İlk başdan bu siyahılar bir az tərəddüd yarada bilər. Bir neçə siyahı var. Mən bunu hər zaman deyirəm. Novella xanımgilin tərtib etdiyi siyahıda 30-50 siyasi məhbusun adı var? Əvvəlcə onları buraxsınlar, sonra da ardı gəlsin. Əslində, bu siyahılar da bir-birini tamamlayır. Buradan Novella xanımgilə eşq olsun! Cavid Məmmədzadə yazır: “Çox savadlı və mədəni insandır, Tural bəyə böyük hörmətim var. Bir sualım var. Niyə Ərdoğanın təriflənməsinə ayırdığı qızıl vaxtını İlham Əliyevin tənqidinə ayırmır? Tural bəy hakimiyyəti həmişə tənqid edib, sadəcə Ərdoğana ayırdığı vaxtı nəzərdə tuturam. Təşəkkür edirəm.” Yaqub Muradov soruşur ki, “Tural bəy niyə Türkiyəyə köçüb, Ərdoğana orada dəstək vermir?”
– Suala görə hər ikisinə təşəkkür edirəm, amma qeyd eləyim ki, baxın, sosial şəbəkələr var. Araşdırsınlar, axırıncı dəfə mən Ərdoğan şəxsiyyətini nə vaxt tərifləmişəm?..
– Mənim üçün də maraqlıdır. Şəxsən mən rast gəlməmişəm. Sizə Ərdoğanla bağlı ünvanlanan bir xeyli suallar var.
– Ümumiyyətlə, mən o barədə yazmıram, demirəm. İnsanlar özləri bu partiyanın adına görə, ola bilsin siyasi xarakter olaraq, siyasi ideologiya olaraq bənzərlik tapdıqlarından bunu eləyirlər, amma siz özünüz də verilişin sonunda onun əlavəsi kimi soruşa bilərsiniz – axırıncı dəfə mən nə vaxt Ərdoğanın adını çəkib, onunla bağlı status yazmışam? Mənim üçün Türkiyə anlayışı var və Türkiyəni güclü eləyən kim olursa olsun, ona böyük hörmətim var.
– AKP ilə ümumiyyətlə, təmasınız varmı?
– Bəy, vallah, cəmiyyətin düşündüyü qədər təmasımız yoxdur.
– Baxın, məsələn, Cümhuriyyət Xalq Partiyasının sədri möhtərəm və möhtəşəm Bədrəddin Quliyev Türkiyəyə getmişdi və orada Kamal Qılıncdaroğlu ilə, hətta Dəniz Baykalla görüşmüşdü.
– (Gülür…) Yox, bizim onların ünsiyyətinin yarısı qədər belə ünsiyyətimiz yoxdur. Bilirsinizmi, burada bir az şişirdilmə-filan var. Qardaş, baxın bizim ideoloji xəttimiz eynidir, addımlarını dəstəkləyirik. Mən istəmirəm ki, Türkiyə NATO-nun bir bazası rolunu oynasın. Mən istəmirəm ki, Türkiyə Rusiyanın Amerikaya qarşı bir oradakı platzdarmı olsun. Mən istəmirəm ki, Türkiyə bir üçüncü dövlət kimi Avropanın, Amerikanın bazarı olsun. Mən istəyirəm ki, Türkiyə dövləti dünyada sözü keçən güclü bir dövlət olsun və bunu kim eləyirsə eləsin, mən o insanı alqışlayaram. Əminəm ki, Türkiyə vətəndaşları da eyni şeyləri Azərbaycan üçün istəyərlər. Biz əqidəli insanlarıq. Allaha, dinə inamımız var. Sabah əcəl vaxtı çatdı və Ərdoğan öldü. Bu, o deməkdir ki, bütün Türkiyə öldü? Və yaxud da həmin siyasi-ideoloji xətt öldü? Biz şəxsiyyətlərə pərəstişin tərəfdarı deyilik. Mən ümumiyyətlə onun əleyhinəyəm. Amma adamın gördüyü işləri tərifləməyək? Onda da eyni sualı vermək olar ki, o zaman Elçibəyi biz niyə şişirdirik? M.Ə.Rəsulzadəni niyə tərifləyirik? Onda eyni təfəkkürdür də. Yəni bu baxımdan insanları gördükləri işə görə dəyərləndirmək lazımdır. Ümumiyyətlə, mənim Ərdoğan haqqındakı fikirlərim qabardılır. Təbii ki, mənim Ərdoğana simpatiyam var, dəstəkləyirəm də, ona böyük hörmətim də var. Gördüyü işlərdən dolayı…
– Ümumiyyətlə, Ərdoğan ziddiyyətli adamdır. Mənim də onunla bağlı bir yazım olmuşdu.
– Bəli.
– Ona görə məni də çox tənqid eləmişdilər.
– Mən o yazını oxumuşdum – Abdulla Güllə Ərdoğan məsələsini…
– Bəli.
– Çox obyektiv yazı idi, orada şişirdilmiş nə var idi ki? Yəni baxın, siz Türkiyədə təhsil almısınız. O zamankı Türkiyə ilə indiki Türkiyə eynidirmi?
– Eyni deyil təbii ki, fərqli fikirlər var. Gəlin, Ərdoğanla bağlı bütün sualları deyim ki, siz də onları birlikdə cavablandıra biləsiniz.
– Buyurun, buyurun…
Nə Avropa, nə də Amerika diktatorun kim olduğunu mənə sırıya bilməz
– Elşən Əlisoy soruşur: “Mənə maraqlı gələn odur ki, Müsavat partiyası kimi cümhuriyyət ideyalarının daşıyıcısı olan bir partiyadan ayrılıb, xilafət təəssübkeşliyi daşıyan bir partiya qurmağa səbəb nə oldu? Tural bəy, siz necə düşünürsünüz, din dövlətdən ayrı olmalıdır, yoxsa yox?” Şəfi Şəfiyev yazır: “Diktator və dindoş Ərdoğanı dəstəkləyəcək adekvat cavab gözləyirəm. Konkret cavab, özü dindar olduğu üçün onu dəstəkləyir, yoxsa niyə? İlham Əliyevlə Ərdoğan arasında nə var ki, onu dəstəkləyir? Şübhəm var ki, T.Abbaslı İ.Əliyevi də dəstəkləyər”. Elçin Aztürk yazır: “Tural bəy, əgər hakimiyyətə gəlsəniz, Ərdoğana Bakıda heykəl qoyulacaqmı? ” Ehtiram Əsgərli deyir: “Dostumuz Tural Abbaslıya uğurlar. AKP siyasi xəttini insanlar təsirini öyrəndiyi üçün dəstəkləyirik, amma rəqiblərinə etdiyi zülmə münasibəti?” Yəni Ərdoğanın da Türkkiyədə medianı susdurduğu, rəqiblərinə amansız davrandığı haqqında geniş qənaət var. Düzdür, azad media tam çökməyib, çökə də bilməz Türkiyədə. Şəxsən mən Ərdoğanı diktator hesab etmirəm. Buyurun.
– Mən burada Ərdoğanın vəkili rolunda çıxış eləmək istəməzdim. Yəni deyilən kimi, “isinmədik istisinə, kor olduq tüstüsünə”. Sualları xatırladığım qədər cavablandırım. Əvvəla, diktator anlayışına aydınlıq gətirmək istəyirəm…
– Bununla bağlı iki sualımız da var. Elmar Nəbiyev yazır: “Türkiyə diktatorunu Azərbaycanda təbliğ etmək kimə və nəyə lazımdır?” Məhəmməd Hüseynsoy deyir: “Diktatorlardan yalnız Ərdoğanı, yoxsa Kim Çeni, Maduronu və ya Putini sevir?”
– (Gülür…) Diktator anlayışına gələk. Mənim üçün diktator anlayışı Avropanın, Amerikanın mənə sırıdığı anlayışlar deyil. Yəni mən oturub fikirləşim ki, Amerika buna-ona diktator deyir və “siz də mən kimə diktator deyirəmsə, ona diktator deyin” təfəkküründə deyiləm. Nə Avropa, nə də Amerika diktatorun kim olduğunu mənə sırıya bilməz. Mən bunu qəbul eləmirəm. Mənim özümün diktator anlayışım var, mənim özümün demokrat anlayışım var, vətənsevər anlayışım var. Hə, məni kimsə buna görə bəyənər, bəyənməz, onda da seçki qutusunda münasibətini bildirər. Mənim üçün Ərdoğan diktator deyil, Madura diktator deyil. Əgər Madura diktatordursa, o zaman parlamentin yarısını necə uduzur? Baxın, burada “diktator” sözü ilə “Avropa və Amerikanın maraqlarına uyğun olmayan adam” sözü qarışdırılır. Necə olur ki, Qəddafi 20 il Avropa və Amerikanın ən sevimli adamı olur, çadırını aparıb Ağ Evin qarşısında qurub yaşayır, ABŞ prezidenti də gəlib orada bədəvi üslubunda çay içir, onda diktator olmur, amma artıq Qəddafi onların marağına uyğun olmayanda birdən-birə məlum olur ki, sən demə, bu diktator imiş? Necə olur ki, xalqın səsi ilə seçilmiş Mursini tankları ilə yıxan Sisi diktator olmur, amma əhalinin 60-70 faiz səsini toplayıb hakimiyyətə gələn Ərdoğan diktator olur? Bu, nə anlayışdır? Gəlin Afrikaya baxaq. Bu qitənin dövlətlərinin hamısının rəhbərləri Avropa ilə əlaqəlidir. Qəddafi hələ Sarkozinin seçki təbliğatını, seçki kampaniyasını maliyyələşdirib. Yəni bu nə anlayışdır? Necə olur ki, Kim Çinə diktator deyirlər, amma “demokratiyanın beşiyi” dedikləri Amerikanın prezidenti Kim Çin İnlə görüşür. Görüşür, görüşmür? Görüşür.
– Görüş yaxşı keçəndə də sevinir ki, yaxşı keçdi.
Yaşasın Kim Çen İn!
– Bilirsinizmi, biz bir az da gözüaçıq xalq olmalıyıq. Biz artıq BBC-lərin, “Azadlıq”, “Amerikanın Səsi” radiolarının təsiri ilə formalaşmış bir cəmiyyət olmalı deyilik. Biz artıq bu mərhələni keçməliyik. Zamanında “Kommunist” qəzeti, “Komsomolskaya pravda” qəzetləri bizləri yönləndirirdi, indi də bunlar yönləndirirlər – “Nyu York Tayms” nə deyir? “Vaşinqton Post” nə yazır? Bizim də öz gözümüz, öz qulağımız var. Özümüz görürük, analiz eləyirik. Yəni bu məsələlərdə açıq göz olmalıdır. Bu gün Azərbaycanın maraqlarını təmin eləyən istənilən diktatorla mən əlbir olmağa hazıram. Əgər Kim Çin İn gəlib Qarabağı azad etmək üçün bizə bu və ya digər formada – BMT-dəmi və yaxud da hansısa formada dəstək verəcəksə, yaşasın Kim Çen İn! Yox, əgər Amerika …
– Çox ciddi fikirlər səsləndirirsiniz…
– Baxın, mənim üçün bilirsinizmi necədir? Mənim üçün Azərbaycanın maraqları hər şeydən öndə gəlir. Yaxşı, bizim o “demokratlar”a sualım var. Amerika niyə bizə 907-ci düzəlişi tətbiq elədi, hələ də aradan qaldırmayıb. Bilirsiniz də ABŞ rəsmi olaraq Azərbaycana bütün yardımları qadağan eləyib. Nədir ki? Biz Xocalı soyqırımını törətmiş Ermənistana gedən dəmiryolunu bağlamışıq. Guya onları blokadaya salmışıq. Bunu niyə demirlər? Niyə bəs demirlər ki, ATƏT-in Minsk Qrupu dünya demokratiyasının beşiyində, respublikaçılığın doğulduğu Fransa, terrorçu ilə işğal altına düşəni, zalımla məzlumu masa arxasında eyni, bərabər görür. Niyə bunu demirik? Yəni sən bu gün gedib Fransada desən ki, erməni soyqırımı olmayıb, sənə cinayət işi düşür. Budur diktatura! Yoxsa bütün günü Türkiyə mətbuatı, televiziya kanalları Ərdoğanı belə yuyur, elə sərir, Fox TV də daxil. Bilirsiniz, mən onları qınamıram e…
– Axırda Fateh Portağalı da tutacaqlar.
– Adam küçələrə açıq çağırış eləyirdi. O günü mən Qarabağ Komitəsində sıradan bir söz demişəm ki, lazım olsa biz konstitusion hüququmuzdan istifadə eləyib etirazımızı bildirəcəyik, küçələrə çıxacağıq. Partiya sədri kimi mənim hüququmdur. Jurnalist kimi yox.
– Həm də qapalı bir alanda demisiniz bu sözləri…
– Hə. Məni Bakı şəhər Baş Polis İdarəsi çağırıb deyir ki, “sən təbliğat aparırısan” . Yəni, bilirsinizmi, mənim öz dəyərlərim var. Bəziləri də deyirlər ki, “onda mən sənə səs verməyəcəm”. Verməyin, qardaşım, get kimi istəyirsən, ona da səs ver. Mən kiminsə, Avropanın, Amerikanın və yaxud da…
– Amma özümüzə də baxaq. Niyə o şəraiti yaradırıq ki?
– Təbii…
– Biz niyə insanları şərləyib tuturuq ki? Bizdə niyə müstəqil məhkəmə yoxdur? Niyə müstəqil mətbuat yoxdur?
– Baxın, sual verirlər ki, “Ərdoğana heykıəl qoyacaqsınız?” Mən kiməsə niyə heykəl qoymalıyam ki? Bu, nə heykəlbazlıqdır, nə davabazlıqdır?
– Yəni bəy, deyirsiniz ki, AG partiyadan Özbəkistanda da qurulsun, Orta Asiyada hər bir dövlətdə qurulsun…
– Qurulsun da. O demək deyil ki, Ərdoğan üçün qurulsun.
– Bunun da banisi Ərdoğandır da… Bunu inkar etməyin nə mənası var?
– Xeyr bəy, AK partinin siyasi ideologiyasının banisi Ərbakandır, ondan da gedir “Müsəlman Qardaşları”na. Yəni daha çox siyasi ideologiyalar milli olmalıdır. Biz özümüz şərqliyik, böyük əksəriyyətimiz türkdür və müsəlmanıq. Biz bu anlayışdan çıxış eləməliyik. Bilirsinizmi, bizdə ümumbəşəri dəyərlər – Amerikanın, Avropanın öz cəmiyyətinə tətbiq eləmədiyini bizə tətbiq eləyirlər. Baxın, bu gün şəhidlərin sayını Müdafiə Nazirliyi açıqlamayanda cəmiyyətdə bir fırtına qalxır. Xəbəriniz varmı ki, ABŞ göstəriş vermişdi ki, Əfqanıstanda ölən əsgərlərinin sayını dərc eləyən istənilən mətbuat orqanı qapadılacaq. Bəs, ona niyə səslərini çıxarmırlar? Bizdə müstəmləkə aydınları, ziyalıları var. Yəni onların düşüncələrinə görə Avropa və Amerikadan gələn hər şey düzdür, doğrudur və bu, sözsüz qəbul olur. Bizim elə bir anlayışımız yoxdur. Bizim öz həqiqətlərimiz var – səhv, ya doğru – bizim səhvimiz və bizim doğrumuzdur. Amma əgər söhbət Madurodan gerdirsə, bəyəm Maduro xalqını saxlamaq istəmir? Sən Maduronun neftini su qiymətinə alırsan, özünə də embarqo qoyursan, öz malını satmağa qoymursan, sonra da deyirsən ki, xalqı acından ölür? Necə olur ki, sən Kim Çin İnlə… Çin dünyada ən böyük diktator, təkpartiyalı sistemi olan ölkədir. Çinlə ən böyük ticarət dövriyyəsi olan ölkə kimdir? ABŞ, sonra da Avropa Birliyi. O zaman ona niyə söz demirlər? Çin konslagerlər yaradır, uyğurları qırır. Təəssüf ki, bizim insanlar müasir medianın təsiri altındadırlar və özləri də ayılmaq istəmirlər. Ona görə, bizi də o pəncərədən qiymətləndirirlər. Mən bir dfaha təkrar edirəm, istər Ərdoğan olsun, istərsə də başqa biri – heç kimin şəxsiyyətinə pərəstiş eləmirəm. Həm də bizim inanclarımıza görə, şəxsiyyətə pərəstiş haramdır. Əgər biz peyğəmbərə pərəstiş eləmiriksə, ondan başqa kimə pərəstiş eləyəcəyik? Yəni peyğəmbərimiz Məhəmməd peyğəmbəırdir, o da bizim kimi Allahın quludur və peyğəmbərdir. Yəni biz pərəstişi Allaha eləyərik, vəssalam.
– Daha bir neçə sual var. Əliyev Vasif soruşur: “Hakimiyyət yenilənəndən sonra yenə də siyasətdə qalmağı düşünürmü?”
– Təbii ki… mən ümumiyyətlə, siyasətdən başqa indiyədək heç bir işlə məşğul olmamışam. Bayaq dediyim kimi, 18 yaşından siyasətdəyəm və ondan başqa heç bir yerdə işləməmişəm, heç bir fəaliyyət növüm də olmayıb. Əlavə heç bir fəaliyyətim yoxdur. Yəni mən siyasəti vaxt keçirmək üçün yox, peşə olaraq seçmişəm. Fəaliyyətdə olduğum müddətdə də yalnız siyasətdə olacam. İstər hakimiyyətdə olsun, istərsə də müxalifətdə, hər zaman siyasətdə olacam.
Bizim Qubad İbadoğlugildən fərqimiz ondadır ki…
– Əli Sabirabadlı Əli Kərbəlayının ikinci sualı belədir: “Nədən Tural bəy partiyasını saxta yolla ələ keçirən Arif Hacılıya qarşı aparılan mübarizədə səssiz qaldı?”
– Səssiz qalmadı. Əvvəlcə mən bir detalı dəqiqləşdirim. Partiyadan iki qrup – Qubad İbadoğlunun və bizim qrup ayrıldı. O qrupdan bizim fərqimiz onda idi ki, biz bu gün də Arif Hacılının saxta yolla seçildiyini qəbul eləmirik. Arif Hacılı qurultay nümayəndələrinin 50+1-nin səsini alıb, seçilib. Yəni bizim Qubad İbadoğlugildən fərqimiz ondadır ki, onlar Arif Hacılının saxta yolla seçildiyini deyirlər. Baxın, mən adi bir məqamı qeyd eləyim. Qubad bəy də, Vurğun bəy də orada olublar, bunu təsdiqləyə bilərlər. Yəni deyirlər ki, “igidi öldür, haqqını yemə!” Seçkidən 2 gün qabaq bizim qurultaya hazırlıq üzrə Təşkilat Komitəsinin iclası oldu. İsa bəy orada başqan kimi üç namizəddən – Qubad İbadoğlu, Arif Hacılı və məndən soruşdu: “Arif bəy, iki gündən sonra seçki keçiriləcək. Prosesləri yekunlaşdırmışıq, sənədlər-filan da qəbul olunub. Narazı olduğunuz, hansısa etiraz etdiyiniz bir nüans varmı?”
– İsa Qəmbər soruşdu?
– Bəli, İsa bəy soruşdu. Bunu elə soruşdu ki, yəni əgər sonra seçkinin nəticəsini uduzsanız, kimsə qalib gəlsə, bundan istifadə edib, şübhəli məqamı önə çəkməsin. Yəni hansısa detal da ola bilər ki, siz ondan narazısınız. Arif bəy dedi ki, “Yox, hər şey qaydasındadır.” Çünki o günə qədər zatən bizim həftədə 1-2 dəfə görüşlərimiz olub – müxtəlif müzakirələr, mübahisələr. Hamısı qaydasına qoyula-qoyula gəlirdi. Arif bəy dedi ki, yox. Sonra məndən soruşdu ki, “Tural bəy, sizin nəyəsə etirazınız, narazı qaldığınız məqam varmı?” Mən də dedim, “Yox, bəy” . Mən də dedim ki, “bu günə qədər olan proseslərdən razıyam, öz sözümüzü də demişik”…
– Maraqlı bir məqamdır…
– Sonra da Qubad İbadoğlundan soruşdu: “Bəy, narazı qaldığınız, sizdə sual doğuran bir məqam varmı?” Dedi, “yox”. “O zaman üçünüz də seçkilərin nəticələrini tanıyacaqsınızmı?” Mən dedim ki, qardaş, kimin udub, kimin uduzmağından asılı olmayaraq, biz o nəticələri tanıyacağıq, əgər bu günə qədərki proses olsa, səsvermədə qeyri-adi hadisə baş verməsə. Və biz tanıdıq. İndi o sözü deyəndən sonra seçkinin nəticələri bəlli olanda mən desəm ki, yox, burada filan namizəd seçilib…
– Belə çıxır ki, bu sualı Qubad bəyə də verib?
– Onu Qubad bəyin özü ilə danışanda özünə sual verin. Mən Qubad bəylə danışanda da demişəm, özü ilə ayrıca görüşəndə…. Vurğun bəyə də demişəm… hətta elə bir mərhələdə olduq ki, Qubad bəyin də tərəfdarları bizi tənqid elədi, Arif Hacılının adamları da… Bunlar dedilər ki, “siz Arif Hacılıya legitimlik qazandırırsınız” , bu biri tərəf də dedi ki, “siz Arif Hacılını dəstəkləmədiniz”. Biz haqq nə idi, onu da elədik. Bu günə qədər də siz bizim heç bir müsahibəmizdə, açıqlamalarımızda bir cümlə də olsun tapa bilməzsiniz ki, Müsavat partiyasında başqanlığa keçirilən seçkilərdə qanun pozuntusu, saxtakarlıq olub. Biz özümüz qəbul eləməmişik, indi də eləmirik. Əgər onların arqumenti varsa, çıxıb desinlər və yaxud da əgər var idisə, o zaman niyə axırıncı iclasda çıxıb demirdilər? Ən azı deyərdilər ki, narazılığımız var.
– Bu açıqlama mənim üçün yeni idi.
– Yəni mən orada olan insanların da adını çəkirəm və onlar da təsdiqləyə bilərlər. Amma biz niyə istefa verib getdik? Biz seçkidən sonra 2 il çalışdıq ki, seçkinin yaratdığı atmosferi dəyişək, demokratik mühiti qaytaraq, qrupbazlıq qurtarsın. Yaxşı, Arif bəy, qazandın, eşq olsun, artıq qrupbazlıq qurtarsın və bacarığa görə işlər getsin. Lakin gördük ki, getmir. Biz qalıb daxildə mübarizə etməyə çalışırdıq – Qubad bəy və ətrafı çəkildi və biz azlıqda qaldıq. Artıq bizim orada qalıb mübarizə aparmağımız effektsiz və vaxt itkisi olardı, həm özümüzün, həm də onların… ona görə getdik və yollarımızı ayırdıq. Yoxsa insana asan deyil ki, həyatının 16 ilini qoyduğu bir partiyadan ayrılsın.
– Və artıq Müsavat partiyasına dönüşdən söhbət gedə bilməz?
– Yəni artıq yollarımızı ayırmışıq. Düzdür, biz özümüzü – ideologiyamız eynidir – müsavatçı hesab edirik. Müsavat bizim milli görüş ideologiyamızdır. Bu gün də əslində Müsavat partiyası müsavatçılıqdan uzaqlaşaraq ultra liberallığa doğru gedir. Yəni biz zatən özümüzü müsavatçı hesab edirik.
– Nurlan Mirəli yazır: “Tural bəy, hakimiyyətə gəlməyə hazırsınızmı? Yoxsa siz də Erkin Qədirli kimi özünüzü hazır görmürsünüz? Və hakimiyyətə gəldiyiniz təqdirdə dövləti idarə edə biləcək kadr potensialına sahibsinizmi və önəmi postlar tutacaq kadrlarımız varmı?”
II hissənin sonu
Strateq.az
